Immuun voor kou
De slogan van het borreltje Jaegermeister, ‘Alleen als ie ijs- en ijskoud is’, zou zo een tekst kunnen zijn van Wim Hof, alias de Iceman, als hij wordt uitgenodigd een ligbad te betreden. Wim Hof is al jaren bekend van zijn eindeloze gebadder in ijskoud water, zonder dat hij daar ook maar íets van negatieve gevolgen van lijkt te ondervinden. Normale mensen zouden blauw en rillend het bad uit stappen, maar Wim niet. Bewoners van Amsterdam-West kunnen hem ’s winters tijdens hun ochtendwandeling gewoon tegenkomen, ondergedompeld in een van de meren in de stadsparken.
Naast het feit dat ik het meneer Hof absoluut niet nadoe langer dan een minuut in een ton met water en ijsklontjes te bivakkeren, werden er verschillende claims gedaan over het gezondheidseffect van koudebaden. Hier werd namelijk wat argwanend naar gekeken, totdat knappe koppen uit Nijmegen zich erin gingen verdiepen.
Aan de universiteit van Nijmegen werden meerdere studies verricht, waarbij de Iceman zelf en ook in het koude Polen getrainde proefpersonen werden onderzocht. De proefpersonen werden volgens de Wim Hof methode ingewijd in meditatie, ademhalingstechnieken en blootstelling aan kou. Voor dit laatste sprongen deelnemers in ijskoud water en liepen ze met hun blote bast een besneeuwde berg op. De Nijmeegse studies richtten zich vervolgens op de reactie van het immuunsysteem op het inspuiten van schadelijke bacteriën in de bloedbaan, bij zowel getrainde als ongetrainde personen. De getrainde groep bleek achteraf minder last te hebben van griepachtige verschijnselen. Er waren meer adrenaline en meer anti-ontstekingsstofjes in hun bloed te vinden, vergeleken met de ongetrainde groep.
In een andere, recent uitgebrachte studie werd ook gekeken naar het verschil in het aantal anti-ontstekingsstofjes tussen verschillende typen mensen. Er werd eerst een test gedaan waarbij gekeken werd of je vanuit jezelf meer positief of negatief in het leven stond. Het werd duidelijk dat positief ingestelde mensen een hoger aantal van deze stofjes in hun bloed wisten aan te maken.
Zelf heb ik de Iceman een paar keer mogen ontmoeten en ik kan niet anders zeggen dan dat Wim Hof een innemende man is. Zou zijn innemendheid op zich al genoeg zijn voor een effect op mensen die deelnemen aan zijn trainingsprogramma’s, of is er meer aan de hand? Met de studies, die nu op tafel liggen, lijkt het laatste steeds meer het geval. In wintertijd goed gemutst baantjes trekken in ‘t Rembrandtpark lijkt dus lang zo gek nog niet.
