Centrale sensitisatie? Zen uw zenuwen
Al jaaaaaren had Chantal pijn in haar voet. Knagende, zeurende pijn aan de onderzijde. Ze had daarvoor al heel wat verschillende behandelingen ondergaan. Pijnstillers, met hele strips tegelijk, had ze weggewerkt en het ene na het andere fancy apparaat of nieuwe machientje, dat bij iedereen fantastisch hielp, was op haar voet gezet. Er waren ook al twee pijnlijke injecties in haar hiel gegeven en ze sliep nu sinds twee maanden met een spalk om haar voet. Maar “Daar slaap je ook niet beter van hoor!”, aldus een moedeloze Chantal. Níks maar dan ook níks hielp om de pijnklacht ook maar íets te verminderen. En het ergste was nog dat de huisarts had gezegd, dat het misschien wel in haar hoofd zou zitten. Zoiets verzin je toch niet?! Ze was toch niet gek! Ze kon wel janken.
Toch zou de huisarts best eens gelijk kunnen hebben. Niet dat Chantal gek is, maar wel dat die voetpijn, best wel eens uit haar hoofd zou kunnen komen. Al in 1983 liet Clifford Woolf, in het tijdschrift Nature, zien dat ratjes na een pootblessure verhoogde zenuwactiviteit lieten zien. Deze bleef bestaan ook nadat het pijnsignaal van de blessure zelf, door een verdovende injectie werd onderdrukt. Het leek er volgens Woolf op dat een blessure niet alleen leidde tot een lokaal pijnsignaal, maar dat ook zenuwbanen richting de hersenen overprikkeld konden raken. Er hoefde dan maar heel weinig te gebeuren om deze zenuwbanen opnieuw te activeren en de pijn weer te voelen. Zélfs al was de eigenlijke blessure al verdwenen. De theorie van de ‘centrale sensitisatie’ was geboren en kreeg snel voet aan de grond.
Vorige maand verscheen er een artikel in de British Journal of Pain over dit concept en dan toegespitst op peesklachten. De auteurs vonden dat bij sommige peesklachten het overprikkeld zijn van zenuwtjes, los van de eigenlijke plek van de blessure, een rol leek te spelen. Bij een kwart van de mensen met langdurige peesklachten aan de zijkant van de heup en onder de voet was dit het geval.
Zou de voetklacht van Chantal dan toch (deels) in haar hoofd zitten? Misschien wel! En dit biedt kansen. De behandeling van een zenuwoverprikkeling op ruggenmerg- of hersenniveau is nou eenmaal anders dan voor puur een overbelaste pees. Te denken valt aan beproefde behandelmogelijkheden zoals specifieke medicatie, het beter leren omgaan met pijn en psychologische begeleiding. En niet omdat Chantal gek is - verre van! - maar om ontregelde zenuwtjes weer bij de les te krijgen. Heeft u pijnklachten bij een overbelaste pees en blijft dit ondanks allerlei behandelingen bestaan? Dan is er maar een advies: zen uw zenuwen en maak van die zenuwpezen weer zenuwen van staal.
