De European Games met een knal weer over
In het zuidwesten van Minsk, Wit-Rusland, was een studentencomplex omgetoverd tot sportersdorp voor de European Games. Aan deze European Games doen vele sporten mee en wordt er vaak gestreden om de Europese titel. Ook al was het studiejaar nog niet afgelopen, de 10.000 studenten, die op het complex woonden, waren vriendelijk verzocht hun spullen bij elkaar te rapen en te verkassen naar elders. Even geen uitslapers, drankspelletjes en studentengrappen wat de klok sloeg, maar hordes topsporters, bosjes vrijwilligers en pelotons beveiliging.
Het dorp was door deze beveiligers hermetisch afgesloten en alleen met een accreditatiepas kwam je naar binnen. Beter níet kwijtraken dus dat ding. Want de beveiligers, bestaand uit militairen en politie, namen hun taak uitermate serieus. Zonder een pas géén toegang. Sterker nog, ook water en zonnebrand mochten het sportersdorp de eerste week niet in. Er heerste namelijk een streng anti-alcoholbeleid. Water leek téveel op vodka en in zonnebrand zat een minuscule hoeveelheid alcohol. “Njet meneer, lees maar op de verpakking. Alcohol”. Was natuurlijk ook zo. Als je echt dronken wilt worden kun je inderdaad maar het beste een grote tube zonnebrand in je mond leegknijpen.
Het bleven dus alcoholloze sportweken. Voor TeamNL een normale zaak, maar voor sommige landen een bittere pil. Maar dat mocht de pret uiteraard niet drukken, want de European Games waren een feest voor de sportliefhebber. En ook al was je dat (nog) niet, dan zorgden duizenden en nog eens duizenden Wit-Russische en buitenlandse vrijwilligers wel voor een topsfeer binnen en buiten de stadions. Ook TeamNL kreeg vrijwilligers toegewezen, die enthousiast bijdroegen aan de goede sfeer. En die was er bijna elke avond als behaalde medailles door de baanwielrenners, boksers, wielrenners, badmintonners, boogschutters en judoka’s werden bewierookt met zang en gitaar.
Ook de sfeer in de bokshal was goed. Al helemaal toen Putin daar bij de boksmannen zijn gezicht liet zien en de tribunes voor een flink deel gevuld waren met Spetznaz, Wit-Russische speciale militaire eenheden. Überhaupt, als Russische sporters tijdens de European Games in actie kwamen leek het wel of het publiek net wat harder hun handen klapte dan voor een gewone doorsnee West-Europeaan. Putin werd warm ontvangen bij het boksen, nadat zijn personeel eerst grondig de hal uit had gekamd, ondermeer door een roedel herdershonden. Nadat zeker tien man van zijn personeel met óf een zwarte actetas óf een zwarte paraplu de overdekte hal binnentrad, zocht Putin onder donderend geapplaudisseer zijn plek op. Die keek tevreden toe hoe in de finale van de zwaarste categorie bij de mannen een Russische bokser zijn Wit-Russische collega hardhandig inmaakte.
Een dag na dit boksspektakel rolden er tanks, raketten en gedrilde soldaten door de straten van Minsk. Geen invasie gelukkig, maar de bevrijding van Minsk op Nazi-Duitsland werd spoedig daarna gevierd én er moest geoefend worden. Door de lucht zweefden Chinook helicopters en scheerden gevechtvliegtuigen over de stad. Er werden in de lucht donderende schoten gelost, terwijl op de grond de parade trots en in vol communistisch ornaat door de stad trok. Even later bracht de bus mij en de laatste sporters van TeamNL naar het Minsk International Airport om naar Nederland terug te keren met aan boord 12 van de totaal behaalde 25 medailles. Over going out with a bang gesproken.
