Japan als een Zwitsers horloge

Kortgeleden boden de Japanse Spoorwegen in een open brief nederig excuses aan, omdat een van hun treinen ergens in Japan énkele seconden te vroeg was vertrokken. Te laat aankomen, daar was al helemaal nooit sprake van. Vol verbazing om zulke ‘pietluttigheid’ werd dit voorval in de Westerse media beschreven, maar Japan schaamde zich solidair kapot.

Afgelopen week was ik samen met Peter Verstappen, als medische staf van NOC*NSF in Tokyo, om afspraken te maken met de beste specialisten en ziekenhuizen om optimale medische zorg aan onze topsporters tot en met de Spelen in 2020 te garanderen. Het bezoek aan Japan verliep, zoals hun treinen, bijna altijd, rijden: efficiënt en uíterst precies.

Japan als een Zwitsers horloge

Vers ei

Na landen op Narita Airport was het tijd om de koffers van de bagageband te halen. Achter een klein hekje stond een man met een gekleurde band om zijn bovenarm en met één witte handschoen aan. Als er van de aanvoerband een koffer rolde, ving hij die met zijn behandschoende hand op, alsof het een vers ei was en draaide deze met grote zorgvuldigheid in dezelfde richting als alle vorige koffers. Op deze manier stonden de koffers voor ons als reizigers voor het grijpen én paste zo veel mogelijk bagage op de band.

Bij ziekenhuizen, die we bezochten, zagen we hetzelfde pietje-precies-patroon. In Nederland al, hadden we met artsen en managers van diverse klinieken tijden afgesproken, wanneer we langs zouden komen. Op advies van de Nederlandse ambassade arriveerden we stipt op tijd, om eventuele stress te voorkomen. De ambassade vertelde ons namelijk, dat te laat arriveren als gebrek aan respect wordt gezien. Maar ook dat door te vroeg te arriveren je de gastheer een ongemakkelijk gevoel kunt geven door ons als bezoeker meer te moeten ‘vermaken’ dan gepland.

Door dit duidelijke advies hielden we hier rekening mee en werden we keer op keer, exact op tijd, hartelijk ontvangen door een panel medici. Een keer ging het mis. We kwamen rechtstreeks van het vliegveld en konden de aankomst daardoor minder goed timen. We arriveerden 10 minuten voor de afgesproken tijd bij het ziekenhuis en wachtten na aanmelden rustig even. Na een prettige rondleiding, inclusief een fonetisch Wilhelmus door een verpleegkundige, verlieten we tevreden de kliniek, wetend dat onze topsporters hier uiterst goed behandeld zouden kunnen worden.

We zaten nog geen 5 minuten in de taxi en de manager van de kliniek stuurde ons een uitgebreide e-mail met 100 maal excuses dat ze ons zo lang lieten wachten. Ze waren volgens schema exact op tijd klaar geweest met hun vorige vergadering. Het was ons duidelijk, bij de volgende bezoekjes aan klinieken kwamen we niet te vroeg, niet te laat, maar precies op tijd om geen onnodige stress te veroorzaken.

Smakelijk

Na een paar drukke, nuttige dagen bestelden we op de laatste avond tevreden een drankje om de gemaakte afspraken met diverse topziekenhuizen te beklinken. Een uiterst verzorgde kelner vroeg ons beleefd wat we wilden drinken en schreef dit in driedelig pak, nauwkeurig op. Met witte handschoenen schonk hij, wat Japans prevelend, een biertje in. Met het glas op tafel, schonk hij heel gestaag, zonder horten of stoten, een klein stroompje bier in mijn glas. Het schuim bleef keurig in bedwang en toen het flesje leeg was bleef een perfect getapt biertje met een kraag van twee vingers dik over. Beleefd wenste de ober ons smakelijk drinken, dachten we te begrijpen, en met genoegen proostten we.

Een goede nachtrust later arriveerde, stipt op tijd, de bus van het hotel naar het vliegveld. Iemand van het hotel, met chique uniform en pet, stond er op onze koffers in de bus te plaatsen. Hoewel wij allang zaten, duurde het nog minuten voor de bus, hoogst waarschijnlijk precies op schema, vertrok. Al die tijd bleef de oudere geüniformeerde man in de houding naast de bus staan met de geblindeerde ramen. Toen de bus wegreed boog de man respectvol en liep terug naar de lobby, vast om een nieuwe klus op tijd en vlekkeloos te laten slagen.

Japan als een Zwitsers horloge

DNA

Op weg naar het vliegveld reden we langs het Olympisch Dorp in aanbouw, waar de kranen strak en punctueel heen en weer bewogen om weer een volgende gebouw af te krijgen. Er zijn talloze voorbeelden te benoemen, waaruit blijkt dat Japan en Zwitserland DNA delen. Ik durf te wedden dat de Spelen van 2020 met de unieke kwaliteit en precisie van een Zwitsers horloge zullen verlopen. Een héle diepe buiging alvast voor Japan.

Deel deze pagina