Wind en Corona dienende
Lunchen met elkaar mocht niet meer. En terecht. Vandaar dat ik in de pauze van mijn poli bij Bergman Clinics een wandeling maakte. Normaal heb ik daar geen tijd voor, maar nu kon dat eens een keer. En die keer zal wel kerén worden de komende tijd. De poli is sowieso al heel rustig, want alle afspraken, behalve spoedzaken, zijn veranderd in belafspraken. Niet meer de knie of enkel live beoordelen, we moeten het nu alleen met het verhaal doen. Nou is het verhaal van de mensen 90% van de diagnose, aldus mijn vroegere opleider. Maar toch, zonder lichamelijk onderzoek, een röntgenfoto of MRI voel ik me toch wat onthand. Aan de telefoon ontmoet ik uitsluitend begrip bij de mensen als ik ze advies probeer te geven over hun klachten. “Dit is overmacht he dokter…”, hoorde ik vanochtend vele malen.
Laatste der Mohikanen
Tijdens mijn ‘eenzame’ lunchwandeling was er vrijwel niemand op straat. Een enkele fietser, een vrouw met een hond en wat lukrake auto’s waren het enige wat ik tegenkwam. En floten de vogels nou wat harder dan anders, of viel hun gekwetter nu meer op doordat er geen stoet auto’s voorbij raasde? Opgewekt klonk het in ieder geval en misschien wel daardoor voelde ik me geroepen om, wanneer ik iemand tegen kwam, lopend of op de fiets, de tegenligger of wandelgenoot te begroeten. Gelukkig knikten ze vrolijk terug, wij buitengangers onder elkaar, een soort laatste- der-Mohikanen-gevoel.
Crux
Het groeten gebeurde wel met de veilige 1.5 meter afstand in het achterhoofd. Bij iedereen lijkt deze onzichtbare afstand er goed ingeprent, net zoals het minimaliseren van sociale contacten. Maar betekent dit laatste nou dat je je ook zo min mogelijk naar buiten moet begeven? Om het virus in te dammen lijkt het goed om je niet buiten onder de mensen te begeven. Toch zou ik willen pleiten om wél genoeg aan je beweging te komen. Straks hebben we Het Virus in bedwang, maar is de fitheid van ons als Nederlanders zo gezakt dat we een piek gaan zien van longklachten, hart- en vaatziekten en pijnlijke gewrichten. Bekend is namelijk dat bewegen voor de algehele fitheid en voor vrijwel alle chronische ziekten enorm is aan te raden. Hoe dan om te gaan met deze spagaat? Wel fit blijven, maar toch ook het virus zo goed mogelijk ontwijken?
Gulden Middenweg
Mijn advies zou zijn om zeker een half uur per dag te bewegen, en met lekker weer is dat natuurlijk hartstikke lekker om buiten te doen. Als ik in mijn eigen wijk in Amsterdam kijk, is het in de vroege ochtend en wanneer de zon ondergaat op straat erg rustig. De laatste dagen heb ik juist dán met mijn kinderen gevoetbald en op straat gespeeld. Heel fijn voor hen (en mij), maar ook goed voor de noodzakelijke beweging. Kortom, bewegen is essentieel, maar het virus niet laten winnen ook. Laten we met z’n allen deze bewegende Gulden Middenweg bewandelen. Dat is nog goed voor het immuunsysteem ook.
