Medische zorg op de Spelen
Olympische Spelen en Paralympische Spelen
Vaak denkt men dat er verschillen bestaan tussen de medische begeleiding tijdens de Olympische Spelen en die van de Paralympische Spelen. Dat je je bij Olympisch richt op vastzittende ruggen en stramme achillespezen en dat je bij Paralympisch je met name bezig houdt met klachten bij dwarslaesies, doorligplekken en wondjes aan stompen. Toch zit de Speelse waarheid anders in elkaar. De medische zorg bij de Spelen is behoorlijk vergelijkbaar.
Wat waren de Olympische gouden medaille en de pirouettes van Sanne Wevers toch mooi. We zaten met z’n allen in het holst van de nacht aan de buis gekluisterd toen Dafne haar 200 meter finale liep. En er werd een hoos aan gouden, zilveren en bronzen medailles gewonnen bij de Paralympische Spelen. Prachtige prestaties die bij ziekte en blessures niet geleverd hadden kunnen worden.
Prestatie
Natuurlijk hebben Paralympische sporters een reden om mee te kunnen doen aan de Spelen. Vaak bestaat er bij de geboorte een afwijking of treedt deze later in het leven op door ongeluk of ziekte. Na lang revalideren is een dergelijke afwijking niet verdwenen maar naar de achtergrond verdreven, en speelt deze tijdens de Spelen nauwelijks een rol. Bij Olympische sporters is bekend dat niet een gescheurde kruisband maar juist een kleine spierblessure of een griepje het grootste probleem levert tijdens een evenement. Misschien lig je daarmee niet gestrekt op een brancard en lig je niet perse rillend van de koorts op bed, maar de prestatie zal eronder leiden. En omdat een honderdste soms het verschil kan maken tussen wel of geen medaille - denk aan Churandy Martina met zijn sprint in Rio - hebben dergelijke problemen een grote impact. Dit geldt zowel in de Olympische als Paralympische sport.
Gelijkgetrokken
Daarom werd na de Spelen van Londen op aangeven van de coaches besloten dat de medische begeleiding voor de Olympische en Paralympische Spelen gelijkgetrokken moest worden. NOC*NSF stelde voor Londen nog een revalidatiearts aan bij de Paralympische Spelen; in Rio was deze niet aanwezig. Dit met in het achterhoofd het geregeld optreden van ziektes en blessures, en het nauwelijks voorkomen van klachten van revalidatieachtige aard. Speelt er toch een probleem op dit gebied, dan wordt er overleg gepleegd met een revalidatiearts thuis in Nederland.
Specialistenmix
Voor de Olympische Spelen waren er verschillende specialismen aanwezig voor TeamNL: huisartsen, sportartsen en een orthopedisch chirurg. Daarnaast waren er verschillende specialisten uit de (sport)fysiotherapie aanwezig om zo goed mogelijke zorg te kunnen leveren. Een dergelijke mix van specialismen wordt ook voor de komende Spelen het doel van Paralympisch TeamNL.
Op deze manier wordt er aan zowel Olympische als Paralympische sporters optimale zorg verleend door mensen die week-in-week-uit betrokken zijn bij de sport en daardoor alle ins en outs van de sporter kennen. Alles om de sporters hun optimale prestatie neer te kunnen laten zetten. En dat is in Rio gelukkig heel vaak gebeurd.
