Vetkamerschade van de hiel: Nobelprijs in zicht?
Buikvet
“Kan er anders niet een beetje vet uit m’n buik weggenomen worden en dat dan weer in m’n voet? Ik heb in ieder geval genoeg”. Mevrouw wees hierbij op haar inderdaad wat forse buik. Dit was wel één van de mooiere ideeen die ik van een patiënte aangereikt kreeg, nadat ik haar vertelde dat de hielpijn die ze had veroorzaakt werd door vetkamerschade onder haar voet.
Schokdemper
In een normale situatie zorgt vetweefsel onder de hiel, in kamertjes opgedeeld door bindweefselschotten, voor goede demping van de voet bij staan, lopen en springen. De schotten tussen het vetweefsel zorgen ervoor dat bij druk van bijvoorbeeld staan het vetweefsel niet ‘wegstroomt’ maar mooi op z’n plek blijft om optimaal als schokdemper te kunnen functioneren.
Veelvoorkomende hielklacht
Het gekke is dat er maar weinig studies zijn die vetkamerschade onderzochten, terwijl het de op twee na meest voorkomende oorzaak is van hielklachten. De studies die verschenen, mooi samen gebundeld en recent gepubliceerd in het blad Journal of Foot and Ankle Research, gaan met name over het vóórkomen, de oorzaken en behandeling van dit probleem.
Mensen met vetkamerschade beschrijven vaker pijn aan de hiel bij staan, nachtpijn en pijn aan beide voeten, dan mensen die uiteindelijk hielspoor blijken te hebben, de meest geziene reden voor hielpijn. Toch is het verhaal van mensen niet altijd duidelijk genoeg om een definitieve diagnose te stellen. Daarvoor is een echo nodig, gemaakt door iemand met veel ervaring in voetklachten. Het lijkt erop dat vetkamerschade kan ontstaan door een val of klap op de onderzijde van de voeten enerzijds, en door aanleg in combinatie met veelvuldig zware belasting op de voeten anderzijds.
Er vanaf
Hoe dan ook, als je eenmaal vetkamerschade hebt, wil je er vanaf. De vraag is dan alleen; op welke manier? Er zijn slechts twee vormen van therapie beschreven in de literatuur. Ten eerste het tapen van de hiel om het vetweefsel in de hiel zo goed mogelijk op de plaats te houden. Ten tweede een dempend hieltje om de functie van de beschadigde schokdemper op te vangen. Ik denk zelf dat demping van buiten, inderdaad door een zool of dempende schoen de belangrijkste vorm van behandeling is en dat tapen een goede tweede overweging kan zijn.
Maar is het buikvet injecteren dan geen oplossing? Dat lijkt, al is nog zo’n mooi idee, niet verstandig omdat puur vetweefsel bij druk snel zal verplaatsen. De bindweefseltussenschotten, uniek voor de vetkamers, zijn niet aanwezig bij een dergelijke ‘vettransplantatie’ en injectie van vetweefsel alleen zal daarom weinig tot geen zin hebben. De Nobelprijs voor de Geneeskunde zal onze patiënte daarom niet krijgen. Maar met een vet goede dempende zool was zij uiteindelijk méér dan tevreden.
